Toen ik nog studeerde, en in de periode dat ik net aan het werk was, rolden de blogs zomaar uit mijn vingers. Ik hoefde maar iets in de krant te lezen, iets te zien op straat of iets te ruiken in de trein en er vormde zich pardoes een tekst in mijn hoofd, die niet veel later op mijn site stond. Inmiddels zijn we ruim...
Dat ik in alles de beste, de snelste en de eerste wil zijn. Dat kan ik met recht één van mijn slechte eigenschappen noemen. En op de één of andere manier uit zich dit tijdens mijn zwangerschap altijd meer dan anders. Zo is de wekelijkse yogales voor mij zelden ontspannen. Eerst moet ik immers controleren of ik wel de slankste ben (nee), of mijn haar het leukst...
En nu is het dus 2017. Een jaar dat ik half slapend begon, want sinds ik kinderen heb, blijf ik nog maar met moeite tot middernacht wakker. Tenzij ik aan het werk ben, dan. Zelfs de spanning van Stranger Things, een doodenge Netflixserie over een jongetje dat zomaar verdwijnt, kon me nauwelijks wakker houden. We keken om twaalf uur met een slaapdronken kleuter naar het...
Eén goed voornemen heb ik voor 2017. Het kwam halverwege dit jaar al een beetje opzetten, toen ik bij een cursus op mijn werk stil moest staan bij de dingen die ik echt graag doe, de dingen waar ik energie van krijg en de dingen die ik te weinig doe, maar vaker zou wíllen doen. Overal vulde ik ‘schrijven’ in. Ik word er zo blij...
Gisteren schreef ik mijn allerlaatste stuk voor de Rheinische Post, over een migratierapport dat werd gepresenteerd. Op een heuse persconferentie, met klikkende en flitsende camera’s, vier sprekers achter een grote desk, met gigantische borden met daarop niet alleen hun geslacht, naam, meisjesnaam, maar ook al hun titels. Verder tafels vol koffie, thee, limonade en koekjes voor de journalisten. Op een eerdere persconferentie waar ik was, werden zelfs broodjes...
Onze zoon heeft koorts. Niks ernstigs hoor, hij is de lightversie van zichzelf, met extra gloeiende wangen. Maar ik zag er vanochtend toch een beetje tegenop, om de hele dag een hangerige peuter te moeten vermaken. En dus vroeg ik de ervaringsdeskundigen op mijn favoriete oudernetwerk Twitter om tips om de dag door te komen. En dat leidde tot iets eh… interessants. Van de moeders...
Ik was bij de vijfde en zesde van Beethoven, in de Doelen in Rotterdam. De koningin was er ook. Dat was vast omdat de 76-jarige dirigent van Het Orkest van de Achttiende Eeuw, dat de hele week alle symfonieën van Beethoven speelde, schuifelend het podium op en af ging. Hij had prins Claus kunnen zijn. Maar hij was Frans Brüggen en dirigeerde, zittend, als een...
Gisteren kreeg ik ineens een visioen. Of een déja-vu, zo u wilt. Ik moest ineens verschrikkelijk denken aan de verzameling knijpbeestjes die ik vroeger had. Kent u ze nog? Van die pluizige beertjes, aapjes of andere diertjes, wiens armpjes een wit touw, een plank, het gordijn, de lampekamp of desnoods je neus in een houdgreep hielden. Je kreeg ze op de kermis geloof ik. Of...
Vroeger had je een heel leuk tekenfilmpje, The Jetsons. Volgens mij kwam het al uit de jaren 60, want mijn moeder kende het ook, maar het ging over een gezin in de toekomst. Vader, moeder en twee kinderen. Een beetje Flintstone-achtig, maar dan hun tijd ver vooruit. Vader Jetson ging met een soort vliegende schotel naar zijn werk, met een aktentas onder zijn arm, dat...
Twee ben ik. Ik draag een donkerblauw jasje en een iets te lange witte sjaal. Van mijn rode regenlaarsjes steekt alleen het bovenste randje nog boven de sneeuw uit. Mijn wangen zijn even rood. Het heeft gesneeuwd en ik banjer door de tuin van opa en oma (de foto volgt). Het is 1983. Door het dolle heen zit ik jaren later in groep vijf of...
