Zaterdag ga ik ‘m kopen. Het moet een mooie zijn. Een grote ook. En het liefst eentje met kluit.Zaterdag ga ik ‘m kopen. Mijn allereerste, echte heuse kerstboom. Ik heb al jaren kerstbomen hoor. Vroeger stond er eentje op mijn bureautje. Een miniboom, met twaalf lichtjes en een stel miniballen. ’t Was net niet echt, maar toch een begin. Twee jaar geleden had ik een...
Ik moet een gezin. Vandaag nog. Een gezin met goedgelovige koters, die twee keer per week vol spanning voor de schoorsteen staan te zingen, hun pantoffels volgestopt met wortels voor het paard en een glas melk voor de Sint en een biertje voor Zwarte Piet ernaast. Kindertjes die op 5 december met bonzend hart en hun handjes voor hun oren op mijn schoot zitten te...
Oh jee. Ik moet me zorgen gaan maken. Het is al 7 december en ik weet nog helemaal niet wat ik met Oud&Nieuw ga doen. Ik herhaal: HET IS AL & DECEMBER EN IK WEET NOG HELEMAAL NIET WAT IK MET OUD&NIEUW GA DOEN! En dat kon me tot vandaag eigenlijk helemaal niet zoveel schelen. Terwijl ik, als ik mijn omgeving moet geloven, nu in...
Ze staan er wat bleekjes en verkleurd bij, de roze en groene tuinfakkeltjes die ik kocht voor mijn verjaardagsfeest op 9 augustus van dit jaar. Toen ik alles klaar had en de slingers fier wapperden in de wind, brak de hemel en plensten liters water neer op de feestelijke tuin. Dan maar een feestje binnen. De fakkeltjes zijn nooit meer aangeweest. Er was sindsdien geen...
En dan heb je zomaar, ineens, van het ene op het andere moment geen baan meer. Het ene moment zit je nog bij elkaar om de onderwerpen voor de dinsdagkrant te verzamelen, het andere moment, een half uur later, sta je op straat. DAG is niet meer. De vierde gratis krant, die anderhalf jaar geleden zo vooruitstrevend begon als crossmediaal nieuwsplatform, met internet, video, mobiel...
Gisteren zat er ineens eentje op mijn raamkozijn. Een oranje lieveheersbeestje, met ontelbare stippen. En toen bedacht ik me ineens hoe lang ik geen lieveheersbeestje heb gezien. Vroeger, toen ik klein was, zaten ze in de zomer dagelijks op mijn hand. Ik liet ze op mijn handpalm wandelen, en van mijn ene vinger naar mijn andere hoppen en soms, als ik heel gemeen was, kneep...
Minstens honderd is ie. Kromgebogen zit hij in een dik bruin jasje op de trappen van het metrostation. In zijn hand een pak zakdoekjes, waar hij zwakjes mee wappert. Het zweet loopt hem van zijn bebaarde hoofd. Ik loop hem voorbij. Zij is zeker zeventig. Heeft kortgeknipt grijs haar en een brede lach zonder tanden. Met een handvol pennen komt ze naast mijn tafeltje staan....
Onze vlag was buiten proportioneel groot. Voor zijn stok en voor de gevel. De rode baan was roze, het witte midden geel en het normaal zo krachtige blauw was niet meer dan een strook grijzig paars. Daarnaast zat onze vlag vol met gaten en scheuren en ik schaamde me ervoor. Bij de paar vriendinnetjes waar thuis ook gevlagd werd, hing een ongeschonden exemplaar: niet te...
Er zijn maar weinig dingen die ik mijn ouders kan verwijten. Ze hebben me nooit geslagen (okee, één keertje dan), ik kreeg ruim voldoende liefde, aandacht en zakgeld en als ik bang was voor het onweer mocht ik altijd bij ze in bed. Mij hoor je niet klagen dus. Behalve over één ding. Datgene dat tot ver in de jaren zeventig nog in elke meisjeopvoeding...
Er zijn weinig dingen lekkerder dan ijskoude cola.Behalve ijskoude cola zonder prik.Ik geloof dat er niks viezers bestaat.
