En nu is het dus 2017. Een jaar dat ik half slapend begon, want sinds ik kinderen heb, blijf ik nog maar met moeite tot middernacht wakker. Tenzij ik aan het werk ben, dan. Zelfs de spanning van Stranger Things, een doodenge Netflixserie over een jongetje dat zomaar verdwijnt, kon me nauwelijks wakker houden. We keken om twaalf uur met een slaapdronken kleuter naar het...
Ik heb ze wel uitgekozen, die exvriendjes van me. Allemaal muziekfreaks tot en met. Zo hield ex H. van alles, maar toch vooral van de Smashing Pumpkins, waarover hij het niet kon laten wekelijks een spreekbeurt te houden, onderwijl liefdevol het koffertje met b-kantjes en andere rariteiten aaiend. Mijn andere ex H. was echter groot fan van The Smiths. Daar had ik toentertijd niet of...
Ik heb in de zomer een beetje meer gewerkt dan normaal. Dus werk ik deze maand een beetje minder. Omdat het me wel goed leek om een beetje uit te rusten, heb ik even geen freelanceopdrachten aangenomen, danwel gezocht. Ik dacht: ik ga eens even een beetje aanrommelen. Even diep ademhalen, de spanning uit de spieren laten zakken. En dan als een volledige zenne blije...
Ik ken Antonie Kamerling niet. Ja, van de televisie. En van Funda, want daar stond heel lang zijn huis te koop en dat had ik best willen hebben. Toch schokte zijn dood me. Juist vanwege dat mooie huis. Zijn fijne acteer- en muziekcarrière. Zijn vrouw en hun twee kinderen. Ik dacht eigenlijk dat Antonie Kamerling een heel fijn en gelukkig leven had. Met af en...
Wij kennen Toon Tellegen eigenlijk vooral van zijn lieve en filosofische dierenverhaaltjes en van zijn kinderboeken. Maar Toon Tellegen kan ook heel mooie grotemensengedichten schrijven. Lees maar: Waar zullen wij afscheid nemen?In de regenZullen wij schuilen?Nee!Hoe zullen wij ons voelen?Ziek, vals en verlegen.Wat zullen wij zeggen?Wij zullen het niet weten.Wat zullen wij denken? Was het maar gisteren, morgen of nooit.Zal een van ons gelijk hebben?Geen...
Het is vaak zoiets simpels, het isgemis van je stem bijvoorbeeld, geenverhaal over landschappen meer, geengedoe met je was, je kleren onaangeroerd in de kast. Het is van je handenop zoek naar houvast de afdruk nog wetenop leuning en deurpost en je voetstappenop het parket en de trap, dat zo willenlaten, bedenken: poetsen en wrijvenslinks de tijd verdrijven, jouw tijd moet hier blijven. Het iszo...
een frisse zomerjurk te dragen met blote schouders, een uitgesneden hals en rug en vooral goed los om de heupen waarmee ik dan de tuin in loop de zon schijnt warm, maar de wind houdt het draaglijk en brengt de jurk in beweging en dan ben jij er natuurlijk ook die de jurk al even mooi vindt en samen trekken we hem uit en hangen...
Ik heb al een tijdje niets geschreven, beste lezers, en er is best kans dat dat voorlopig ook even niet gebeurt. Dat komt hierdoor: En ook een beetje hierdoor:
Het was een heel mooi, klein oud dametje. Beige jas en schoenen, donkerblauwe pantalon en een mooie zijden sjaal om haar nek, donkerblauw met beige gestreept. Haar haar was wit en zacht en keurig gewatergolfd en ze trok een rood leren boodschappenkarretje achter zich aan de Albert Heijn in. En ineens zakte ze in elkaar. Ik kon haar nog net opvangen. Zwaar hing ze in...
