Het mag een wonder zijn dat ik de afgelopen twee jaar niet in het ziekenhuis lag met gebroken benen, armen, ellebogen en heupen. Of met een gebroken nek. Dat het bloederigste dat ik ooit opliep slechts een snee in mijn grote teen was, veroorzaakt door het pinnetje van een houten puzzelstuk. Maar ik had eigenlijk allang dodelijk gewond moeten zijn.
Het is het ergst als het regent. Dan liggen woonkamer, gang en meneers kamer bezaaid met houten blokken, Duplo blokken en Mega blokken. Met boerderijdieren, treinen, enorme Fisher Price-units met én zonder geluid, boeken, auto’s in alle kleuren en formaten en hele en kapotte muziekinstrumenten.
En kris kras daartussen staan een hobbelpaard, een hobbelschaap, een loopauto, een loopfietsje (te klein), een loopfiets (te groot) en een duwkar. Volgestouwd met knuffelbeesten die op weg zijn naar de winkel/de kapper/oma. Zie daar nog maar eens zonder kleerscheuren doorheen te manoeuvreren.
Voor alle duidelijkheid: wij wonen op 65 m2. En dat is inclusief keuken, badkamer en gang. En misschien mag ik onze twee balkons ook nog meetellen. Het speelgoed past er dus eigenlijk nauwelijks bij. Ik vraag me ook regelmatig af waarom we zo ontzettend veel hebben. Hoe we er eigenlijk aan komen. En steeds weer neem ik me voor om eens lekker op te ruimen. We gaan tenslotte bijna verhuizen.
Maar net als ik heb bedacht de plastic bak met allerhande poppetjes, autootjes en ander klein spul boven de prullenbak om te kiepen, heeft onze zoon ontdekt hoe de deksel eraf kan en speelt ‘ie de mooiste rollenspellen. De Mega Blocks kunnen ook niet weg, want die zijn nog leuk voor zijn aanstaande broer of zus. En dat geldt ook voor het complete wagenpark. Om van de boeken en de puzzels nog maar te zwijgen.
Het enige dat écht weg kan, is het ontzettend schattige, maar oh zo in de weg staande hobbelschaap. Dat kreeg ik van een collega en kon ik niet weerstaan vanwege zijn zoete glimlach. Maar onze zoon heeft er nog nooit langer dan drie seconden naar gekeken. Laat staan op gehobbeld.
Dus: iemand geïnteresseerd in een vreselijk zoet hobbelschaap, met een heel zachte kop, ontzettend lieve krulletjes én een verjaarshoedje? Laat het me weten, ik wil er echt héél graag vanaf.
En dan wil ik van jullie dé tip om de speelgoedberg een beetje in de hand te houden. Ik begreep namelijk van Sinterklaas dat hij een keukentje heeft meegenomen uit Spanje. Dus dat moet er dus ook nog bij. Zucht.
Heb je de gouden tip voor mij? Want ik breek echt mijn nek nog eens over alle rommel. Wat is essentieel voor een jongen van twee en wat kan er heus echt weg? Ik hoor graag!
