Ze was een jaar of 25. Haar haar was keurig opgestoken met twee bruine haarklemmen en ze droeg een keurige spijkerbroek van een damesmerk waar mijn moeder ook spijkerbroeken van draagt. Daarboven had ze een glanzend zwart truitje aan, dat haar net niet helemaal slanke postuur niet geheel tot zijn recht deed komen. Helemaal alleen stond ze daar, in een kolkende mensenmassa met aanstekers, camera’s en...
‘Hee! Ben je geil?’, vroeg de hooguit achttienjarige jongen met bontkraag, gelhaar en sigaret me, terwijl ik hem voorbij liep op het station in Hilversum. Het was half één ‘s nachts. En ik droeg hoge hakken. Ik was niet geil, want ik kwam net van mijn werk. Dus dat vertelde ik hem ook. Waar ik naartoe ging, vroeg de jongen vervolgens. ‘Naar Utrecht’, antwoordde ik. ‘Ga je...
Er moet mij even iets van het hart. Ik zeg het maar ronduit: ik vind je een lelijke verrader. Een lelijke, dure verrader, om precies te zijn. Het begon al met je aanschaf, ergens halverwege december. Dat die zeer aangenaam was, lag niet aan jou, maar aan het sublieme kersterige sneeuwweer en aan mijn gezelschap, dat er, met gevaar voor eigen leven, voor heeft gezorgd...
Vroeger had je een heel leuk tekenfilmpje, The Jetsons. Volgens mij kwam het al uit de jaren 60, want mijn moeder kende het ook, maar het ging over een gezin in de toekomst. Vader, moeder en twee kinderen. Een beetje Flintstone-achtig, maar dan hun tijd ver vooruit. Vader Jetson ging met een soort vliegende schotel naar zijn werk, met een aktentas onder zijn arm, dat...
Ik kom al zes zondagen niet meer buiten. Nu zat ik ook al elke maandag aan de bank vastgeplakt, dus in die zin is het maar goed dat Grey’s Anatomy alweer een tijdje niet uitgezonden wordt. Kan ik m’n vrienden ook weer eens zien. Enfin, de zondag is voor Boer Zoekt Vrouw. En daarna voor Het Spaanse Schaep. Maar toch vooral voor die arme boeren...
De stoep is zijn catwalk, de voorbijgangers zijn publiek. Mijn kapper Fred beheerst een loopje waar BNTM’s-catwalkcoach Maryanna nog een puntje aan kan zuigen. En Fred weet dat de mensen naar hem kijken. Daar geniet hij van. Toen hij nog Jennifer Aniston-haar tot halverwege zijn rug had, keken de mensen het meest. Dit haar, deels van hemzelf en deels uit een pakje, viel Fred alleen...
Twee ben ik. Ik draag een donkerblauw jasje en een iets te lange witte sjaal. Van mijn rode regenlaarsjes steekt alleen het bovenste randje nog boven de sneeuw uit. Mijn wangen zijn even rood. Het heeft gesneeuwd en ik banjer door de tuin van opa en oma (de foto volgt). Het is 1983. Door het dolle heen zit ik jaren later in groep vijf of...
Vannacht moest ik er in een onbewaakt ogenblik ineens aan denken: aan het gegeven dat je slechts vijf of minder handdrukken verwijderd bent van elk ander op de wereld. Op de één of andere manier vraagt iedereen zich dan meteen af hoeveel handdrukken hij of zij verwijderd is van Obama. Blijkbaar wordt die toch nog een beetje gezien als verpersoonlijking van Onze Lieve Heer op...
Winter Je ziet weer bomen door het bos, en dit licht is geen licht maar inzicht: er is niets nieuws zonder de zon. En toch is ook de nacht niet uitzichtloos, zolang er sneeuw ligt is het nooit volledig duister, nee, er is de klaarte van een soort geloof dat het nooit helemaal donker wordt. Zolang er sneeuw is is er hoop. Herman de Coninck...
Kent u hem nog: de Melkertbaan? Deze functie werd in 1994 ingevoerd en vernoemd naar de toenmalige staatssecretaris van Sociale Zaken Ad Melkert, die het jaren later nog eens flink om de oren zou krijgen van Pim Fortuyn. De Melkertbaan was een gesubsidieerde baan, om mensen die moeilijk aan het werk kwamen, toch aan een baan te helpen, zonder dat ze daarmee andere mensen op...
