Anderhalf uur geleden gleed mijn papieren stembiljet door de gleuf van de stembus. Het was eigenlijk een grijze container voor oud papier, maar desondanks voelde ik me een minister-president in een ver land, die voor het oog van ontelbare camera’s glunderend zijn stem op zichzelf in de doorzichtige stembus laat zakken. Ik keek er blijkbaar ook nogal blij bij, want de jongen van het stemlokaal vroeg of hij een foto van me moest maken.
Het was natuurlijk ook wel een historisch moment: stemmen met een rood potlood. Dat had ik nog nooit gedaan. Ik ben tenslotte van de elektronische generatie, alles in mijn leven gaat per computer of heeft een stekker. Ik breng mijn stem al jaren uit op een stemmachine van de Nederlandsche Apparaten Fabriek te Groenlo, waar ik trouwens op mijn zestiende nog eens drie weken lang in de bloedhitte koperdraadjes op dezelfde lengte heb zitten knippen, maar dat geheel terzijde, maar er was iets mis met die apparaten en dus stemde ik vanochtend ouderwets met een rood potlood op een stemformulier van één vierkante meter. Leuk hoor.
In de krant van vanmorgen stond dat deze gemeenteraadsverkiezingen nog niet eerder zo landelijk waren als nu. Door de val van het kabinet, de nieuwe verkiezingen op 9 juni en de aanwezigheid van de PVV in Den Haag en Almere, stemmen de mensen op de partij waarop zij zouden stemmen voor de Tweede Kamer. Slechts 20% houdt zich daadwerkelijk bezig met lokale standpunten, tegen 35% vier jaar geleden. En dat doe ik eigenlijk ook. Het is dat ik de Stemwijzer en het Kieskompas heb ingevuld, anders had ik echt geen flauw idee gehad wat de partij van mijn voorkeur eigenlijk wil voor mijn stad. En het is geen moment in me opgekomen om eens op de site te kijken naar hun standpunten. Ik was allang blij dat de stemwijzers de partij gaf waarop ik wilde stemmen.
En dan behoor ik nog wel enigszins tot de intellectuele elite. Ik krijg het mijn strot bijna niet uit, maar feitelijk is dat natuurlijk wel zo. Als ik me al niet eens echt druk maak om de lokale politiek en al die stoere mensen die zich inzetten tegen parkeergarages en uitvalswegen en voor sociale woningbouw en beter onderwijs en die daar ook nog in weer en wind voor staan de flyeren, hoe zit dat dan met het gros van de bevolking die nooit naar het journaal en actualiteitenrubrieken kijkt, geen kranten leest en zich ook niet op een andere manier informeert? Die denken dan toch helemaal: gemeenteraad? Wat is dat?
Of werkt dat niet zo?
In ieder geval heb ik heel politiek correct op de eerste allochtone vrouw van GroenLinks gestemd. Jamila heet ze. En toen ik zojuist even ging kijken wie zij nou eigenlijk was, zag ik een groepsfoto van de GroenLinks-fractie in Utrecht. Teleurstelling maakte zich van mij meester: ik stem op geitenwollen sokken… Had ik me nu maar wat beter voorbereid, had ik maar even gekeken wie de poppetjes waren… Of wacht nee, het gaat natuurlijk op het spel en niet om de knikkers. Dan zit ik vast wel goed bij GroenLinks.
1 Reactie