Ik wil nog weleens snacken op het station. En dan heb ik het niet over grote bakken friet met die heerlijk zoete mayo van de Smullers, of over dikke whoppers van de Burger King, maar over doodgewone Evergreens of kopjes koffie uit de Kiosk, of die overheerlijke notenrozijnenbollen van de Shakies. En die koop ik meestal niet tegelijk.
En dus hoor ik altijd, als ik mijn Evergreen op de toonbank leg: ‘Wilt u er ook iets te drinken bij?’ Eh nee, anders had ik dat er wel bij gepakt, lijkt me zo.
Bij de koffie gaat het precies andersom: ‘Wilt u er nog iets te eten bij?’. Nee, ik wil er niet iets te eten bij, anders stond ik wel aan de kassa met in mijn ene hand een koffie en in mijn andere hand een Evergreen. Of een notenrozijnenbol.
Als ik het echt helemaal zelf voor het zeggen had gehad, dan sneerde ik elke ochtend tegen de Kioskmedewerker: ‘Nee sukkel, ik hoef niks te drinken. Denk je nou echt dat ik daar niet zelf aan zou hebben gedacht? Dat ik jouw hulp nodig heb om mezelf eraan te herinneren dat ik eigenlijk ook nog iets te drinken wil? Ik maak bewuste keuzes in deze kiosk hoor en als ik aan de kassa sta, betekent dat dat ik aan het eind van mijn keuzeproces ben en dat jij gewoon je scheve waffel moet houden!’
Maar ja, ik ben een keurig opgevoed meisje. En ik weet ook wel dat het gewoon een marketingtruc is van de baas van de Kioskmedewerker. De eikel.
5 Reacties