Een jaar geleden maakte ik een serie portretten die me heel dierbaar zijn. De vier stellen die ik sprak, waren allemaal ouder geworden (of gaan het nog worden!) via een draagmoeder. Het waren vier prachtige gesprekken over hoop en verdriet, over liefde en angst. En bovenal over drie prachtige baby’s, die zo welkom waren. En over het kind dat er hopelijk nog gaat komen.
Het UMC Utrecht is een nieuwe hoogleraar Verloskunde rijker. Mireille Bekker doet onderzoek naar de ontwikkeling van het ongeboren kind en bedenkt apps waardoor zwangeren minder vaak op controle hoeven komen. Ik sprak haar voor Ouders van Nu.
Een gouwe ouwe voor Ouders van Nu, over de tijd dat onze oudste niet goed aan de borst kon drinken. Het werd een ware partij borstworstelen, die eerste weken, waarin opgeven geen optie was. En dat laatste geldt voor veel vrouwen. In dit artikel beschrijf ik waarom sommige moeders echt tot het randje gaan om de borstvoeding te laten slagen. Is het soms niet beter...
Dat ik in alles de beste, de snelste en de eerste wil zijn. Dat kan ik met recht één van mijn slechte eigenschappen noemen. En op de één of andere manier uit zich dit tijdens mijn zwangerschap altijd meer dan anders. Zo is de wekelijkse yogales voor mij zelden ontspannen. Eerst moet ik immers controleren of ik wel de slankste ben (nee), of mijn haar het leukst...
Kijk, zwanger zijn is gewoon niet altijd superleuk. Zo zit ik sinds deze week verplicht thuis, omdat onze aanstaande dochter heel even haast leek te krijgen. Gelukkig was het vals alarm, maar in het kader van better safe than sorry houd ik me nu koest. Gelukkig leverde mijn zwangerschap me tot nu toe ook heel leuke dingen op. Mijn verloskundigenpraktijk doet aan Centering Pregnancy, een...
Telefoon.‘Hallo, je spreekt met Anne. Ik heb vandaag een afspraak, maar ik weet niet meer hoe laat. Zou je even willen kijken?’ Aan de balie.‘Ik moet weer een afspraak voor over vier weken. Even kijken, welke datum is het dan?’ Tegen man: ’28 december, zijn wij dan op vakantie? Even denken hoor, of ben ik dan aan het werk? Jeetje, kunnen we dan wel of...
Ze deed haar best om niet in tranen uit te barsten. Het was niet goed. Op de echo waren twee lege vruchtzakken te zien, in plaats van één gezonde baby. Bijtend op haar onderlip stond ze aan de balie. Misschien dat een afspraak bij het echobureau ander nieuws zou geven? Haar handen trilden. Acht weken zwanger was ze en nu was het voorbij. Buiten wachtte...
