Pete and the Pirates zaten in mijn busje. Ik reed ze op Into The Great Wide Open van de watertaxi naar hun hotel. Pete and the Pirates zijn hippe Britse gastjes. Jong nog ook. En leuk. Ze stapten aan wal en waren door het dolle heen: ‘We hebben zeehonden gezien! We hebben zeehonden gezien!’ De volgende middag zouden ze optreden op het festival. Dat leverde...
Ik probeerde me voor te stellen hoe dat nou zou zijn, dobberend op zee, met om je heen niets anders dan de woelige baren en de horizon. Of zie je dan vier horizonnen? En dan zou ik daar liggen in het net onder de boegspriet, met een boekje en een zonnebril, terwijl aan dek vijftig matrozen in witte pakjes en blauwe kragen met die robuuste...
Ik ben een Twitteraar. Leuk, onderhoudend en soms ook interessant is dat. Maar blijkbaar zijn de Twitterincidenten van @cornaldm en @pauldeleeuw, en de bijbehorende horrornieuwsberichten mij niet in de koude kleren gaan zitten. Twitter achtervolgt mij in mijn dromen. Het ging als volgt: Ik woonde in Utrecht, gewoon, zoals ik dat nu ook doe. Alleen had ik ook een huis in Groningen. Daar heb ik...
Ik hou van van Eljero Elia. Ik zeg het maar eerlijk: ik vind hem schattig, met van die lieve kroeshaartjes en prachtige donkere ogen. Daarnaast is hij natuurlijk een superaanvaller en wil hij nog weleens een kansje krijgen als het Bert van Marwijk behaagt hem in de allerlaatste minuut op te stellen. En hij voetbalt bij Twente voetbalde bij Twente. Mijn cluppie, mag ik wel zeggen,...
Vanochtend fietste ik langs C&A en dan kijk ik altijd even of er iets leuks in de etalage hangt. Je weet tenslotte maar nooit. Leuk was het niet, wat ik zag hangen, maar wel iets eh… fascinerends: een heel rek vol witte harembroeken. Die ongelofelijk doorschijnen en na een halve dag totaal uitgelubberd zijn, D-kwaliteit. Op zijn hoogst. Waarschijnlijk kosten ze ook maar een eurootje...
Naar Frankrijk ging ik. Met de trein. Ik ging dus niet met mijn rugzak, maar trok, uitermate stijlvol, een rood rolkoffertje achter me aan. Dat paste wel in de ambiance, leek mij zo. (Dat die rolkoffer eigenlijk een veredelde weekendtas op wieltjes is, besloot ik gemakshalve even te vergeten.) En toen zat ik ook nog eerste klas, in de Thalys. Diep weggedoken in een heerlijk...
‘Ik heb met mijn jas open gefietst!’, jubelde ik tegen de meneer van het postkantoor. ‘En het was helemaal niet koud!’ Hij keek op van zijn computer. Zijn snor zuchtte. ‘U wou d’r postzegels op, mevrouw?’ Het begin van de lente van 2010.
Ik ben geenszins een moeilijke eter. Toen ik drie maanden was, moesten mijn ouders mijn flesjes aan aanlengen met water, omdat ik veel te dik werd. Als kind lustte ik alles, behalve groene kool, maar toen mijn moeder me vertelde dat dat eigenlijk ‘kaboutertjeskool’ heette, stopte ik het vol liefde in mijn mond. Net als de spruitjes waar mama rozijnen doorheen deed en de koolrabi,...
