Huilen

‘Ik heb een probleem’, fluisterde vriendin M. in mijn oor. Ik veerde op en dacht meteen aan ongewenste zwangerschappen, riekende oksels of ingegroeide teennagels. Maar nee.
‘Ik moet acht liedjes zingen op een bruiloft’, smiespelde M, terwijl ze over mijn schouder om zich heen keek.
‘Maar ik kom er niet zo goed uit…’. Ze keek wat je met recht besmuikt kunt noemen.
‘Is het te hoog?’, vroeg ik. ‘Anders kan het toch een toonsoort lager?’
‘Eh nee, het is niet te hoog, ik haal het makkelijk’, fluisterde M.
‘Is het heel moeilijk dan?’, vroeg ik.
M. schudde haar hoofd. Nee, moeilijk was het ook niet.
‘Maar wat is er dan?’, vroeg ik.
M. kuchte. ‘Ik moet steeds halverwege huilen…’
Hoe aandoenlijk! M. wordt emotioneel van een liedje dat ze zelf moet zingen! Maar M. keek helemaal niet aandoenlijk, maar steeds beschaamder.
Ik kon haar al bijna niet meer verstaan toen het hoge woord eruit kwam:

‘Het is Because You Loved Me’  van Celine Dion….’