Zelden is er zo reikhalzend uitgekeken naar de lente als dit jaar. Niet alleen door mij, maar door de ganse goegemeente. Elke ochtend vliegen de hoopvolle berichten als ‘Ik hoorde vanmorgen de vogels!’ en ‘Er scheen een schamele zonnestraal op mijn ontbijtbord!’ me om de oren. We kunnen niet meer wachten.
Vanochtend leek het dan echt zover te zijn. De zon was warm, de vogels vlogen er hing dat typische, tintelende lentegevoel in de lucht. Het IJ kabbelde en een briesje blies. In mij borrelde een jubelstemming op. En niet alleen bij mij. Collega R. besloot vanochtend over te gaan tot bloten voeten in haar schoenen. En ik heb mijn lentejasje aan. De sfeer was goed, zowel in de trein, bij de tram als op de redactie.
En toen keek ik zojuist even naar buiten. De lucht is grijs. Het IJ golft en er valt een regendruppel. Potver. De lente zet weer niet door. Maar niet getreurd: in 2006 was ‘ie er pas op 15 maart. Da’s nog twee dagen!
Hmmm, maar in 2007 schreef ik al op 8 maart over de lente…
En vorig jaar probeerde ik het al op 18 februari…
