21 TOT EN MET 26 FEBRUARI 2009
Op wat gesmoorde kreten van beneden na, is het stil in de stoeltjeslift. Doodstil. En hoe hoger je komt, hoe doodstiller het wordt. De sneeuw ligt metershoog tussen de dennenbomen, de takken buigen zuchtend onder het gewicht. Uit een eenzaame schoorsteen kringelt rook.
De top van de Lysa Hora, komt in zicht. In de dikke mist, want bij 1312 meter zit je net in de wolken. Ineens vraagt mijn ski-juf Stanja, die al een tijdje bedenkelijk had gekeken: ‘Waarom zijn jullie met zoveel naar dit skigebied gekomen?’ Jullie zijn ik en mijn dertien vrienden, die allemaal naar Rokytnice nad Jizerou gelift zijn voor een weekje skiën en snowboarden. ‘Waarom zijn er sowieso zoveel Nederlanders hier?,’ vraagt Stanja.
Ik twijfel, terwijl de lichten van het uitstapstation nu wel heel dichtbij komen. Kan ik het maken om ons Nederlanders af te schilderen als bekrompen geldwolven? Want zo lijkt het soms wel een beetje als ik bij de lift sta te wachten. De vele Nederlandse gezinnen die ook in de rij staan, voldoen aan alle clichés. Ze zijn luidruchtig, maken totaal lompe en ongepaste grappen en dringen voor. Ze doen alsof het hele skigebied van hen is. ‘ Maar aan de andere kant, waar kun je nog met het hele gezin skiën, zonder meteen failliet te gaan? Frankrijk, Oostenrijk en Zwitserland vallen dan af. Dus Tsjechië is een prachtig alternatief. Want ja, wel goedkoop.
De (privé!) skilessen in Rokytnice kostten 10 euro per uur. Het huren van de ski’s 6 euro per dag. Lunchen deden we voor 4 euro, inclusief een drankje en vijf dagen logeren inclusief ontbijt en (eenvoudig) diner kon al voor 137 euro. Inclusief bemiddelingskosten, de werkelijke logeerkosten kwamen op 18 euro per nacht. Het kost inderdaad ‘geen drol’ hier, zoals ik een Hollandse dame met kort rood haar hoorde roepen.
Maar daarnaast is Rokytnice, dat in het Reuzengebergte ligt, ook gewoon een prachtige wintersportplaats. Niet geheel sneeuwzeker, maar dit jaar kwam de sneeuw met bakken uit de hemel. Elke ochtend lag er een fonkelnieuwe poederpiste voor onze voeten. Dat maakte het skiën soms wat ingewikkeld voor beginners, want het resultaat van verse sneeuw is veel hobbels. En die zie je niet in de mist aan de top van de Lysa Hora, in het gebied Horni Domky.
Maar lager skiën kan ook, in het gebiedje Studenov, vlakbij het marktplein in het dorp. Er gaat ook een stoeltjeslift naartoe en verder kun je stijgen met prima sleepliften. Rokytnice heeft niet veel skipistes (19 kilometer in totaal, waarvan veel blauwe, twee rode en een zwarte), maar er ligt wel de langste piste van Tsjechië.
Die is niet te vergelijken met pistes in Oostenrijk of Frankrijk, maar wie daar niet erg om maalt, heeft een heerlijke wintersportvakantie. Zeker als je geen ontzettend ervaren skiër bent, want dan kan het gebied misschien wel snel gaan vervelen. Bovendien kun je prima offpiste (let wel op dat je dan niet tot je middel in de poeder komt te staan) en zijn ook de langlaufloipes erg geschikt om vanaf te skiën of boarden. En die tochtjes door het bos zijn adembenemend mooi.
De skigebieden in Rokytnice en Harrarov, dat ernaast ligt, zijn duidelijk in opkomst. Het duurt nog hooguit een jaar of vijf en dan zijn het volledig professionele skigebieden, met grote skischolen, veel aprèsskimogelijkheden en winkels. Dat is er nu allemaal nog niet en dat is de charme van Rokytnice. Net als de ongelofelijk vriendelijke mensen en de korte afstand vanaf Nederland. En ja, het is goedkoop.
‘Maar dat is niet de reden dat wij hier zijn’, haast ik me tegen Stanja te zeggen. ‘Het is mijn eerste keer, maar de meeste van de mensen met wie ik hier ben, liften elk jaar een paar keer naar een plaats in Oost-Europa. Vorig jaar gingen ze skiën in Zakopane in Polen en nu dus hier. En dat het weinig kost, is meegenomen, maar ons gaat het vooral om de schoonheid van het prachtige Oost-Europa, dat nog altijd door velen vergeten wordt. Maar dat zo de moeite waard is!’
‘Vind je dat echt?’ vraagt Stanja. ‘Ja!’, knik ik. Het 19-jarige meisje uit Praag, dat vlak voor haar eindexamen nog snel haar geliefde sport kwam uitoefenen, raakt zichtbaar ontroerd. Snel springen we uit de lift.
Deze blog staat ook op volkskrantreizen.nl/neeltje
