Ski’s

Mijn twee ski’s en ik… er leek geen vriendschap vor het leven in te zitten. Ik moest ermee sjouwen, heuvels en ontelbare trapjes op, ik moest ze aanhouden in de lift en ze kruisten steeds. Daanaast zorgden ze ervoor dat ik steeds veel te hard ging en beschikten ze niet over een automatisch remsysteem. Daar hebben met name mijn skiklasgenoten veel last van gehad; ik ben allemaal, stuk voor stuk, of soms in duo’s en trio’s omvergegleden.

En dan die sneeuw. In het dorp lag er niks, dus mijn speciaal geleende hippe moonboots konden n het appartement blijven staan. Daar was het ook 15 graden, en dat was nogal een temperatuur voor een dik ingepakt meisje op zware skischoenen, die met ski’s op haar schouders naar de hoge lift moest klossen. Maar eenmaal boven op de berg was het koud en ijzelde/mistte/hagelde het soms. Aan een gewone zonnebril had ik dus niet genoeg en dus moest de oranje skibril mee, maar de jaszakken waren te klein en het elastiek te strak om hem steeds maar op mijn hoofd te laten staan. Bovendien is z’n bril op je kruin nou ook weer niet het typische voorbeeld van charmantheid en hee! Er moest wel een Anton, of in mijn geval een Jean-Jacques versierd worden. De sneeuw was op de berg ook niet zo zacht, dus vallen voelde niet bepaald als een landing in de hemel van Philadelphia-kaas.

Maar ik gedijde wonderwel, na drie dagen vol gepuf en gesteun, gevloek en gehuil. Ik bleef staan, kon ineens perrellel bochtjes draaien, zoals dat juf dat noemde, en voor ik het wist suisde ik moeiteloos van de blauwe piste af. En die zijn steil hoor, in Frankrijk. Véél steiler dan in Oostenrijk, wisten sommige skiklasgenoten me te vertellen en dat maakte het gevoel van triomf alleen maar groter voor deze wintersportdebutant.

Van de rode piste ben ik maar niet gegaan. Ik wilde wel, maar remmen bleek niet mijn sterkste kant. En die vervelende kruisende ski’s toch steeds. En die harde sneeuw. En mijn angstloosheid, onbezoldigdheid en onbesuiste gedrag. Voor ik het wist, zou ik in een ravijn liggen.

Volgend jaar dus maar.