Gisteren ging ik eindelijk mijn fiets ophalen, die vorige week dinsdag al klaar was, maar toen was de fietsenmaker ineens op vakantie. Ik was voornemens de fietsenmaker eens goed de waarheid te vertellen. Ik zat tenslotte twee weken buiten mijn schuld zonder fiets. Daarom heb ik een buskaart moeten kopen à la raison van zes euro tachtig en bovendien moet ik naar de pedicure wegens eeltvorming op mijn voeten door het vele lopen. Die buskaart zou hij in ieder geval mooi even mogen vergoeden. Heldhaftig en met gebalde vuisten denderde ik de winkel binnen.
Maar helaas bleek ik minder stoer dan verwacht. Ik mompelde iets over ‘stom’ en ’twee weken zonder fiets’ en over ‘buskaart’ en heel zachtjes zei ik ook nog iets over ‘vergoeding’, maar de fietsenmaker deed natuurlijk net of hij mij niet hoorde. Hij liet me doodleuk 15,50 euro betalen, omdat er dringend een nieuwe ketting om mijn twee maanden oude fiets moest en toen ik eenmaal op de fiets zat, na een bibberende vraag ‘hóeveel zei u nou?’, bleek dat mijn hele achterspatbord eraf hing en dat er vet in mijn broek zat. De lul had er een nieuwe ketting omgehangen, maar het spatbord niet meer vastgemaakt en daarnaast niet de moeite genomen om mijn fiets schoon te maken.
Daar komen dus ook nog stomerijkosten bij. Als ik terug had gedurfd…
5 Reacties