Nu weet ik dat je mensen niet moet beoordelen op hun uiterlijk. Het gaat immers om het karakter en de manier waarop mensen eruit zien, zegt daar vaak niets over. Dat weet ik allemaal en meestal pas ik deze manier van benaderen ook toe. Daarnaast weet ik ook dat ik zelf ook geen Miss Nederland ben (want, zoals vriend D. riep nadat ik hem had gezegd dat ie zo’n groot hoofd had, dat ie daarmee mijn voetbalbeeld blokkeerde): ‘Nee, jíj trekt volle zalen!’ Ik moet zeggen, ik was lichtelijk verbouwereerd…), terwijl ik toch echt wel leuk ben, maar dat weerhoudt mij er toch niet van hier uit te roepen dat heel veel mensen toch echt ’s ochtends een keertje beter in de spiegel moeten kijken voor ze de deur uitlopen! Die witte sokken in sandalen onder een legging, de veel te strakke stretchbroek waar én een buik én een stuk rug overheen bulken, te korte rokjes bij te dikke benen, te roze lippenstift met te geblondeerd en gepermanent haar, hele lelijke schoenen met plateauzolen waarop de draagster keihard loopt te wiebelen, rood haar met een blonde uitgroei van 10 centimeter, een hele dikke buik in een heel strak t-shirt met vlekken, uitgeblubberde decollete’s met een spleet van hier tot de achterdeur, maar strak vel, ho maar, panterhotpants… het is allemaal horizonvervuiling en ik heb daar echt helemaal geen behoefte aan!
Bovenstaande uiterlijkheden zijn geen verzinsels. Ik ben ze op mijn wandelingetje van vanmiddag allemaal tegengekomen. En ik word er moedeloos van. Echt, van mij hoeft niemand eruit te zien als Estelle Gullit of Humberto Tan, maar alsjeblieft mensen: trek de kleren aan die bij je figuur passen! Koop een spijkerbroek in de juiste maat en niet te laag op de heupen, laat geen tieten zien als dat niet meer kan, blubberarmen bedekken graag, open schoenen alleen met nette voeten zonder eelt en zwemmerseczeem en geen korte rokjes bij cellulitis of volslanke pootjes. Ik doe dus bijvoorbeeld geen korte rokjes aan. Laat dat even duidelijk wezen.
