Sinterklaasliedjes

220px-Sinterklaas_2007Sinds vier maanden heb ik een baby. Een jongen. T. is lief, ongelofelijk knap en heel stoer. Ik kan wel een miljoen woorden over hem schrijven en dat ga ik misschien ook nog wel eens doen. Maar ik begin maar eens met en paar woorden. Over Sinterklaasliedjes.

Want daar is iets heel bijzonders mee. Daar kwam ik achter door vriend A. Die kan namelijk niet zingen. Daar kan hij niks aan doen, maar hij kan het niet. Hij kan gewoon niet zo goed wijs houden. En hij kent geen enkel kinderliedje uit zijn hoofd. Leek het.

Want ondanks het feit dat het allemaal niet heel erg vanzelf gaat, zingt A. toch voor onze zoon. Uit volle borst. En weet hij de tekst niet, dan gaat ie hummen. En T. vindt het allemaal prachtig.

Tot het Sinterklaas werd. En T. voor het eerst zijn slofje mocht zetten. Daarbij moest natuurlijk gezongen worden, want anders kwam Sinterklaas niet langs, natuurlijk. Dus daar gingen we, T. en ik. Van ‘Sinterklaas Kapoentje’ via ‘Zie de maan schijnt door de bomen’ tot het toch wel best moeilijke ‘Oh kom er eens kijken’ en ‘Jongens heb je ’t al vernomen?’.

En A. zong mee. A. zong alle liedjes woord voor woord en zeer wijsvast, zomaar mee. Er was geen Sinterklaasliedje dat hij niet zomaar uit zijn mouw schudde. ‘Twee emmertjes water halen’, ho maar, maarvoor een ‘Hoor de wind waait door de bomen’ draaide hij zijn hand niet om. Opmerkelijk hè?

Zou het echt komen omdat er na het zingen van een Sinterklaasliedje altijd een beloning wachtte dat A. ze nog allemaal kent, tegen bijna geen enkel gewoon kinderliedje? Heus?