C&A-dames

Vanochtend fietste ik langs C&A en dan kijk ik altijd even of er iets leuks in de etalage hangt. Je weet tenslotte maar nooit. Leuk was het niet, wat ik zag hangen, maar wel iets eh… fascinerends: een heel rek vol witte harembroeken. Die ongelofelijk doorschijnen en na een halve dag totaal uitgelubberd zijn, D-kwaliteit. Op zijn hoogst.

Waarschijnlijk kosten ze ook maar een eurootje of negen, dus wie dat geld over heeft voor een flutproduct, moet dat vooral zelf weten. Alleen: die broeken aan dat rekje worden gekocht door C&A-dames. Gezellige, ietwat volkse dames met een gemiddelde maat 44. Of 46. De broeken hadden ook allemaal die maat, dat zag je zo. En dáár heb ik dus een beetje problemen mee. Vrouwen met maat 44 of 46 moeten niet zo’n flubberige, doorschijnende harembroek kopen. Dat staat ze niet. Dat kunnen ze simpelweg gewoon niet hebben. Klaar.

En dus vraag ik me af: waarom verkoopt C&A de broeken in van die grote maten? Waarom neemt de winkel die dames niet tegen zichzelf in bescherming? Zou het niet veel beter zijn dat kledingstukken die gewoon gemaakt zijn voor slanke mensen, zoals heel korte rokjes, skinnyjeans en witte, doorschijnende harembroeken alleen te koop zijn tot en met, zeg, maat 40? Ik denk dat de wereld daar een stuk mooier van gaat worden. Omdat dames dan niet meer kunnen dragen wat ze niet kunnen hebben.

Zelf zal ik dan ook slachtoffer worden. Ik kan namelijk ook geen skinnyjeans aan. Bij lange na niet. Om van zo’n witte harembroek nog maar te zwijgen.