Ze deed haar best om niet in tranen uit te barsten. Het was niet goed. Op de echo waren twee lege vruchtzakken te zien, in plaats van één gezonde baby. Bijtend op haar onderlip stond ze aan de balie. Misschien dat een afspraak bij het echobureau ander nieuws zou geven? Haar handen trilden. Acht weken zwanger was ze en nu was het voorbij.
Buiten wachtte haar man. Pas na een kwartier waren ze in staat naar huis te fietsen.
De volgende dag: telefoon. Het geluk stroomde bijna de hoorn uit. Niks geen lege vruchtzakken, ze droeg een gezond kind. En weer waren er tranen.
Ook bij mij. ‘Ik zag het gister al’, lachte ze. ‘Je huilde bijna met me mee. Afstand houden hoor!’ En toen ging ze haar moeder bellen.
2 Reacties