Morgen ga ik weer naar Oerol. Het allerfijnste, allermooiste festival dat ik ken. Heel Terschelling is een podium. Theatergroepen staan te spelen op het strand, in de duinen, midden op het fietspad of in een weiland. Om drie uur ’s nachts, als de zon opkomt, in de verzengende hitte midden op de dag, of ’s avonds. In een moeras vol muggen, of in de stromende regen.
Oerol is geluk. Oerol is een hoop fietsende mensen in korte broek of regenpak van West naar Oost en weer terug. Oerol is lange rijen voor de kassa en toch nooit gemor. Oerol is biertjes bij een bandje, Oerol is tijdens het tandenpoetsen op de camping met wildvreemden die mooie voorstelling bespreken. Oerol is één grote verrassing. Oerol is het mooiste dat er is. En dat is niet overdreven.
Kijk op www.oerol.nl of www.nrc.nl/oerol
