Ik was 11. Jong, blond en erg naief. Hoe kindertjes geboren werden wist ik wel, en de handelingen die daaraan vooraf gingen, kende ik ook. Dat had mijn moeder me weleens verteld. Zo tussen neus en lippen door. Maar het fijne ervan? Ik had geen idee en was er ook totaal niet mee bezig. Een jaar in groep 8 bracht daar wel enige verandering in…
Samen met drie vriendinnetjes liep ik naar school en onderweg kwamen we klasgenoot S. tegen. Dat was een jongen en de hormonen gierden overduidelijk door zijn lijf. Hij had een boekje onder zijn arm. ‘Kijk eens’, grinnikte hij en drukte ons meisjes het boekje onder de neus. Ik zag een blote meneer en een blote mevrouw en een stuk vlees tussen hen in. Later begreep ik dat dit een stijve piemel moest zijn. Ik vond het er eigenlijk nogal vies uitzien allemaal en heb het gebeuren meteen aan mijn moeder verteld. Zij drukte me op het hart maar een beetje bij die jongen uit de buurt te blijven.
De stijve piemel, tja… Die kende ik op dat moment nog niet. Dat gebeurde pas een paar weken later, toen de stoere jongens uit mijn klas mij vroegen of ik wist wat een erectie was. Dat wist ik niet en het kon me ook niet schelen. Ik moest het maar even aan meneer J. vragen, giechelden mijn klasgenoten. Dat leek me geen probleem: ik was gewend om dat wat ik niet wist te vragen. En bovendien was ik jong, blond en naief en had ik geen idee. Eenmaal terug in de klas stak ik dus mijn vinger op en vroeg zonder blikken of blozen of de meester me kon vertellen wat een erectie was. Hij verschoot van kleur. Verslikte zich in zijn sinaasappel. Kuchte eens. De klas barstte in lachen uit. Toen wist ik dat ik iets heel raars had gevraagd. Maar ik wilde toch weten wat een erectie was. ‘Daar gaan we het later nog weleens over hebben’, mompelde meneer J. ‘Nu gaan we rekenen.
”Daar gaan we het later nog weleens over hebben’: een veelgehoord antwoord als het over seks ging en er waren volwassenen bij. Gelukkig keken mijn ouders thuis helemaal niet raar op van mijn vraag. Ze legden mij netjes uit dat een erectie een stijve piemel was, die mannen kregen om makkelijk in het gaatje van een vrouw te passen. Dat leek mij niet meer dan logisch en ik ging naar boven. Met de Barbies spelen.
