Het leek wel Pakjesavond op de VLDJ-straat vanochtend. De bel ging -keihard- en toen ging de bel beneden en daarna die van nog een verdieping lager en toen ik naar beneden holde, stiekem heel bang zijnd dat er weer zo’n vervelende Jehova’s getuige met zijn voet tussen mijn deur zou stappen, bleek er een bruine meneer aan de deur te staan. Met een muts op en handschoenen aan en een heel dikke jas en er kwamen wolkjes uit zijn mond. En voor hem op de stoep stonden… twee pakjes. Een groot pakje en een klein pakje. En op beide pakjes stond mijn naam!
Ik krijg dus echt nooit een pakje, want sinds ik een keer stelselmatig vergat de H&M-rekeningen te betalen en de deurwaarder er net niet aan te pas hoefde te komen, weigert H&M nog aan mij te leveren. Hoe vaak ik het ook probeerde. Dat doe ik tegenwoordig dus niet meer. Eens een arme sloeber met nog net geen BKR-registratie, altijd een arme sloeber met nog net geen BKR-registratie, vindt H&M blijkbaar. Wel jammer van die leuke H&M Home Collection, want die kun je alleen op internet kopen. Maar verder kan het me weinig schelen.
Behalve dus dat ik nu nooit meer een pakje krijg. Want ik ben niet zo van kopen op het internet. Ik bestel weleens een boek ofzo, maar ik vind het eigenlijk veel leuker om lekker rond te struinen in de Broese. En online kleren kopen vind ik eng, behalve bij H&M, want ik heb altijd de verkeerde maat. Bovendien moet ik altijd even voelen aan de dingen die ik wil kopen. Op de knopjes drukken. Het aan alle kanten bekijken. En dat kan dus niet op internet.
Maar ik ben dol op pakjes. Dus je begrijpt dat ik de bezorger wel kon zoenen vanochtend. Dat heb ik niet gedaan hoor, want ik liep nog in mijn badjas en ik wilde hem niet het gevoel geven dat ik hem onheus bejegende. Maar ik was heel blij en hupste met mijn pakjes naar boven.
Het was wel heel erg jammer dat ik al wist wat erin zat. In het kleine pakje huisde een droom van een horloge dat ik van mijn ouders kreeg ter gelegenheid van mijn 28ste verjaardag én Sinterklaas én Kerst. En in het tweede pakje zat de beauty van een gloednieuwe iPod, die een huisgenoot van mijn broertje over had (wie heeft er nou een gloednieuwe iPod over?) en die ik van hem heb gekocht.
Desondanks voelde het als Pakjesavond vanochtend. En dat is het morgen weer. Want dan komt mijn bestelde King Louie-jurkje…
